مستند مسابقه « بومگرد» به کارگردانی «تورج کلانتری» و «امیر منیری»، در دو فصل تولید شده است. در هر فصل از مستند مسابقه «بومگرد» سه خانواده در قالب رقابتی جذاب بر اساس آیتم‌هایی متناسب با زیست‌بوم انتخاب شده در چند قسمت به رقابت با یکدیگر می‌پردازند. فصل اول بومگرد در گیلان تهیه شده بود. تیم بومگرد در فصل دوم به استان هرمزگان سفر کرد. به بهانه پخش نوروزی فصل دوم بومگرد از شبکه اول سیما، گفتگویی با «تورج کلانتری»، یکی از کارگردانان و تهیه کنندگان این مستند مسابقه داشتیم که در ادامه به آن خواهیم پرداخت.
۱_چرا سراغ پروژه بومگرد رفتید و سبک کاری خودتان را تغییر دادید؟
مسئله مستند سازی و ساخت برنامه‌های تلویزیونی حداقل برای من و گروه ما به این شکل بوده است که از دغدغه هایمان و از زیست شخصی مان نشئت می گیرد. وقتی می توانیم کاری را شروع کنیم که مسئله‌مان شده باشد. مسئله بومگرد، گردشگری پایدار، با توجه به ظرفیت‌های هر منطقه و نگاه به محدودیت‌های هر منطقه است. این نگاه حاصل سال ها ساخت و ساز برنامه‌های تلویزیونی و برنامه های مستند بوده است. وقتی به نقاط مختلف کشور سفر می‌کنم، سفر و گردشگری برای بنده مسئله است. همیشه فکر می کردم که چرا گردشگری در بعضی نقاط اینقدر لطمه میزند و در نقاطی نیز نمیتواند پویا و فعال باشد. خیلی اوقات، گردشگری به فرهنگ مناطق یا به محیط زیست لطمه می زند. ظرفیت های خوبی وجود دارد که می توان با در نظر گرفتن آنها امکان گردشگری پایدار را با توجه به فرهنگ عمومی منطقه فراهم کرد، ولی به آن توجه نمی شود. دغدغه ما از این نقطه شکل گرفت و ما متوجه شدیم بهترین روش بیان این دغدغه، برنامه تلویزیونی و همان رئالیتی شو بود. بنابراین طراحی یک رئالیتی شو با همراهی دوستان آغاز شد و آرام آرام پخته شد، حاصل چیزی بود که در فصل اول دیدید و فصل دومش هم آماده شده است که ان شاالله نوروز از شبکه یک پخش می شود.
۲_برای ساخت این مستند مسابقه به چه روستاهایی سفر کردید؟
برای فصل یک، استان گیلان و مناطق قاسم آباد، چابکسر، لنگرود و حوالی شرق گیلان انتخاب شده بود. برای فصل دوم، در استان هرمزگان بودیم؛ در شهرستان میان شهر، بندرعباس، هرمز و جاسک.
۳_آیا هدف شما برای ساخت این مجموعه، صرفا آشنا کردن مخاطب با سنت های مختلف ایران بوده است؟ یا جنبه های دیگری هم مدنظر داشتید؟
قطعاً یک گردشگری پایدار نسبتی مهم با هویت و مردم آن منطقه دارد. مردم اگر به خودباوری برسند و باور کنند چیزهایی که دارند، از قبیل سنت ها، آداب و رسوم و صنایع دستی شان مهم است، و ما هم بتوانیم این مسئله را به درستی نشان دهیم، می‌توان به گردشگری پایدار، اشتغال زایی منطقه و درآمدزایی مردم منطقه کمک کرد. از این جهت، نگاه به سنت ها برای ما خیلی مهم بود و به همین دلیل مربی های محلی انتخاب کردیم که از اهالی همان مناطق بودند. مردم محلی، این بار در قامت مربی ظاهر شدند، مسئولیت داشتند و شرکت کننده ها تحت نظر آنها بودند. این یک هویت بخشی به آداب و رسوم و سنن آن منطقه،صنایع دستی و حرفه هایی بود که مردم آن منطقه به آن شهره هستند.
۴_فیلم برداری چقدر به طول انجامید؟
فیلم برداری حدود یک ماه طول کشید.
۵_برای ساخت بومگرد، دغدغه ای احساس کردید؟ یا صرفا برای پر کردن اوقات فراغت مخاطب بوده است؟
تمایل داشتیم دغدغه ها و اهدافمان را در قالبی بگوییم که برای مخاطب عام سرگرم کننده و جذاب باشد و حالش را خوب کند. برنامه سازی به شکلی که هم از نظر رنگ بندی و هم از نظر طراحی آیتم به گونه ای باشد که مخاطب حالش بهتر شود را جزو کارهای ویژه خودمان می‌دیدیم. می خواستیم آن ساعتی که مخاطب کار ما را تماشا می کند، با حال خوبی ببیند و شاد باشد. این مسئله از اهداف تیم ما بوده است.
۶_با ساخت این مجموعه،مشکلات و معضلات فرهنگی هم نمایان شدند؟ این مجموعه توانست قدمی برای رفع این مشکلات بردارد؟
در هرقسمت سعی کردیم مشکلات و معضلات فرهنگی را به بهانه‌های مختلفی بیان کنیم؛ مثلاً در فصل یک، به جنگل های هیرکانی اشاره شد. یا می توانم به صحبت هایی که پیرامون ساخت و سازهای بی‌رویه، معضل زباله و اتفاقات بدی که برای جنگل های هیرکانی افتاده است، اشاره کنم که در بین افراد رد و بدل می شد. این اشارات را هم در فصل اول داشتیم و هم در فصل دوم. درباره محیط زیست و یا برخوردهای غلط در رابطه با آداب و رسوم و سنن مردم منطقه، هم اشاراتی شده است. قطعاً یکی از اهداف، ما بیان این نکات به گونه ای است که هم مخاطب اذیت نشود و هم به جنس برنامه بخورد.